Od 1 stycznia 2020 r. w podatkach dochodowych obowiązuje tzw. „ulga na złe długi” wprowadzona na mocy ustawy z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia zatorów płatniczych (dalej: Ustawa).

Zgodnie z nowymi przepisami w ramach tzw. „ulgi na złe długi”, co do zasady:

  • wierzyciel może zmniejszyć podstawę opodatkowania lub zwiększyć kwotę poniesionej straty podatkowej o zaliczaną do przychodów należnych wartość wierzytelności o zapłatę świadczenia pieniężnego (w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych), która nie została uregulowana lub zbyta, natomiast
  • dłużnik ma obowiązek zwiększyć podstawę opodatkowania lub zmniejszyć kwotę poniesionej straty podatkowej o zaliczaną do kosztów podatkowych wartość zobowiązania do zapłaty świadczenia pieniężnego (w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych), które nie zostało uregulowane.

Korekt tych dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie. Przy czym, okres 90 dni liczy się począwszy od pierwszego dnia następującego po upływie terminu płatności określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie.

Co ważne, korekt dokonuje się przy wyliczaniu wysokości należnych zaliczek na podatek dochodowy. Wierzyciel jest uprawniony do stosowania przedmiotowej ulgi poprzez zmniejszenie dochodu w okresie rozliczeniowym, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie. Przy czym, jeśli dochód w tym okresie jest niższy aniżeli wartość wierzytelności, to pomniejszenia dokonuje się w kolejnych okresach rozliczeniowych roku podatkowego, aż do momentu gdy wierzytelność zostanie uregulowana lub zbyta. Dłużnik natomiast jest zobowiązany do zwiększenia dochodu stanowiącego podstawę obliczenia zaliczki od okresu rozliczeniowego, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu płatności określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie, do okresu, w którym zobowiązanie zostanie uregulowane.

Zgodnie z przepisami przejściowymi zawartymi w Ustawie, nowe przepisy mają zastosowanie do transakcji handlowych (w rozumieniu ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych), w odniesieniu do których termin zapłaty upływa po dniu 31 grudnia 2019 r. Oznacza to, że jeżeli transakcja miała miejsce w 2019 r., ale termin zapłaty przypada już w 2020 r. to przedmiotowe przepisy znajdą zastosowanie.

Natomiast w odniesieniu do podatników CIT, których rok podatkowy jest inny niż rok kalendarzowy, i rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2020 r., przepisy te stosuje się począwszy od roku podatkowego rozpoczynającego się po dniu 31 grudnia 2019 r., w odniesieniu do transakcji handlowych, w przypadku których termin zapłaty upływa po dniu 31 grudnia 2019 r.

Jeżeli powyższe zagadnienie dotyczy Państwa działalności i są Państwo zainteresowani naszą pomocą w przedmiotowym zakresie, uprzejmie prosimy o kontakt.

Powyższy post na blogu stanowi informację o charakterze ogólnym, jego celem jest dostarczenie Państwu na bieżąco informacji o zmianach w prawie podatkowym, interpretacjach organów podatkowych, rozwoju linii orzeczniczej oraz ciekawych komentarzach.
Doradztwo Podatkowe WTS&SAJA nie ponosi prawnej odpowiedzialności za żadne działania lub zaniechania podjęte w wyniku powyższych informacji.