Bartosz Pisarski, Marta Krykwińska
Puls Biznesu
Przedsiębiorca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od środków trwałych w postaci nieruchomości, które są udostępniane jego pracownikom jako pozapłacowy element wynagrodzenia – tak uznał Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (DKIS) w interpretacji indywidualnej z 13 stycznia 2020 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.608.2019.1.BS.
Z wątpliwością w tym zakresie do DKIS zwróciła się spółka prowadząca działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Jej działalność polega na produkcji wyrobów z tworzyw sztucznych w trybie ciągłym, tj. 24 godziny na dobę i przez 7 dni w tygodniu. Z uwagi na panujące na lokalnym rynku pracy trudności z pozyskaniem pracowników spółka podjęła decyzję o rekrutacji pracowników z innych obszarów Polski, jak też z zagranicy. Problemem jednak okazywał się brak możliwości znalezienia przez obecnych i przyszłych pracowników spółki odpowiedniego miejsca zakwaterowania w pobliżu zakładu produkcyjnego. Dlatego podjęła decyzję o budowie hostelu, który zamierza udostępniać pracownikom m.in. jako pozapłacowy element wynagrodzenia. Spółka ma jednak wątpliwość, czy wydatki poniesione na przedmiotową inwestycję będą mogły zostać uznane przez nią za koszty podatkowe.
Racjonalność działań podatnika i zależność między poniesionymi na inwestycję wydatkami a źródłem przychodów spółki słusznie dostrzegł organ podatkowy w powołanej interpretacji. DKIS uznał, że wydatki te spełniają wskazaną w ustawie o CIT definicję kosztów uzyskania przychodów. Zwrócił uwagę, że nie zawsze musi istnieć bezpośredni związek między ponoszonymi przez podatnika wydatkami a uzyskiwanymi przychodami. Liczy się bowiem cel, dla jakiego dany wydatek jest ponoszony, tj. czy będzie się on przyczyniał do uzyskania przez podatnika przychodów, zabezpieczenia lub zachowania ich źródła, a w przypadku spółki, jak wskazał organ, kryterium celowości zostało spełnione. Inwestycja miała bowiem na celu realizację potrzeb biznesowych, tj. w szczególności zapewnienie możliwości pozyskania i utrzymania odpowiedniej liczby pracowników dla potrzeb działalności, zmniejszenie ich rotacji, możliwość szybkiej reakcji w razie wystąpienia sytuacji skutkujących koniecznością niezwłocznego stawienia się w pracy, a w konsekwencji wzrost jej przychodów.
Niejednokrotnie zdarza się, że pracodawcy, zwłaszcza ci, dla których czynnik ludzki stanowi kluczowy element przesądzający o powodzeniu biznesu (tak jak miało to miejsce w przypadku spółki), muszą podejmować szczególne kroki celem zatrudnienia, a następnie zminimalizowania rotacji pracowników, co przekłada się na konieczność ponoszenia różnych wydatków z tym związanych. Wydatkami takimi w pewnych przypadkach mogą być na przykład wydatki na budowę hostelu pracowniczego, bowiem w sytuacji gdy pracownicy mają wykonywać pracę z dala od miejsca zamieszkania (w szczególności ci z zagranicy), warunkiem koniecznym do podjęcia przez nich pracy u pracodawcy może być zapewnienie im zakwaterowania. Stąd podjęcie decyzji o budowie hostelu pracowniczego jest w pełni uzasadnionym i celowym działaniem zmierzającym do zabezpieczenia przychodów podatnika, a tym samym wydatki poniesione z tego tytułu powinny stanowić dla niego koszty uzyskania przychodów. W tym kontekście należy w pełni podzielić stanowisko zajęte przez organ podatkowy.