Pragniemy zwrócić Państwa uwagę na pierwsze orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego (NSA) (sygn. II FSK 1750/19) zapadłe na tle przepisów dotyczących limitowania kosztów usług niematerialnych (art. 15e ust. 11 ustawy o CIT).
Sąd przyznał rację podatnikowi (Spółka) w sporze przeciwko Dyrektorowi Krajowej Informacji Skarbowej (KIS) w związku z wydaną przez niego interpretacją indywidualną i oddalił skargę kasacyjną KIS od pozytywnego dla Spółki wyroku wrocławskiego sądu administracyjnego (sygn. I SA/Wr 1246/18).
Wyrok ten dotyczy wykładni art. 15e ust. 11 ustawy o CIT, który to przepis zezwala na ograniczenie limitowania kosztów niematerialnych w odniesieniu do usług niematerialnych stanowiących koszty uzyskania przychodów i które są bezpośrednio związane z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi.
W stanie faktycznym przedmiot działalności Spółki obejmuje m.in. działalność rachunkowo-księgową, działalność wspomagającą usługi finansowe, działalność w zakresie technologii IT.
W celu wykonywania działalności gospodarczej Spółka nabywa od podmiotów powiązanych m.in. usługi oddelegowania pracowników, usługi wsparcia technicznego, wsparcia IT, księgowe, przetwarzania danych. We wniosku Spółka wskazała, że usługi te są nieodłącznie związane z wykonywanymi przez nią usługami.
Na tle tak przedstawionego stanu faktycznego KIS uznał, że Spółka nie ma prawa zastosowania ograniczenia z limitowania usług niematerialnych z uwagi na fakt, iż nie jest możliwe przypisanie indywidualnego kosztu nabycia usług niematerialnych dla pojedynczo świadczonej usługi, np. wsparcia informatycznego.
Z takim stanowiskiem nie zgodził się Sąd. Zdaniem Sądu warunkiem zastosowania wyłączenia z obowiązku limitowania kosztów usług niematerialnych jest, by wydatek na zakup tych usług był bezpośrednio związany z czynnością wytworzenia lub świadczenia usługi. Innymi słowy ustawodawca nie uzależnił wyłączenia obowiązku limitowania od inkorporowania kosztu usług niematerialnych wprost w cenie danego produktu lub usługi i od bezpośredniego związku tych wydatków z efektem, a nie samym procesem wytwarzania, nabywania czy świadczenia usługi.
Zatem w sytuacji, gdy Spółka wprost wskazała we wniosku, że świadczenie przez nią usług jest niemożliwe bez uprzedniego zakupu usług niematerialnych podając ku temu biznesowe argumenty, KIS nie miał prawa kwestionować wyłączenia z obowiązku limitowania wydatków na nabywane przez Spółkę usługi niematerialne.
Jeżeli powyższe zagadnienie dotyczy Państwa działalności i są Państwo zainteresowani naszą pomocą w przedmiotowym zakresie, uprzejmie prosimy o kontakt.
Powyższy post na blogu stanowi informację o charakterze ogólnym, jego celem jest dostarczenie Państwu na bieżąco informacji o zmianach w prawie podatkowym, interpretacjach organów podatkowych, rozwoju linii orzeczniczej oraz ciekawych komentarzach.
Doradztwo Podatkowe WTS&SAJA nie ponosi prawnej odpowiedzialności za żadne działania lub zaniechania podjęte w wyniku powyższych informacji.