Zgodnie z zapowiedzią Ministerstwa Finansów w projekcie ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw miały znaleźć się rozwiązania eliminujące wątpliwości dotyczące limitowania nadwyżki kosztów finansowania dłużnego.
Jednakże na zapowiedziach się kończy, bowiem w projekcie nowelizacji, nie ma żadnych zapisów w tym zakresie.
Co mówią przepisy
Zgodnie z art. 15c ust. 1 z kosztów uzyskania przychodów należy wyłączyć koszty finansowania dłużnego w części w jakiej nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przekracza 30% tzw. „podatkowej EBITDA”, czyli nadwyżkę sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonej o przychody o charakterze odsetkowym nad sumą kosztów podatkowych pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych, oraz kosztów finansowania dłużnego nieuwzględnionych w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.
Natomiast w myśl ust. 14 pkt 1 limitu 30% EBITDA, o którym mowa w ust. 1 nie stosuje się do nadwyżki kosztów finansowania dłużnego w części nieprzekraczającej w roku podatkowym 3.000.000 zł, tzw. „bezpieczna przystań”.
Istotą problemu związanego z tym przepisem jest sposób ustalania limitu, który wyznacza wysokość kosztów finansowania dłużnego możliwych do zaliczenia w KUP.
Stanowisko organów podatkowych
Zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym przez organy podatkowe (przykładowo interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 26 sierpnia 2020 r. sygn. 0111-KDIB1-3.4010.270.2020.1.JKT, 16 kwietnia 2019 r. sygn. 0111-KDIB2-3.4010.90.2019.1.LG oraz 2 lipca 2018 r. 0111-KDIB2-3.4010.56.2018.2.AZE) podatnik może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów albo wartość określoną przez limit nadwyżki kosztów finansowania dłużnego określony ust. 1 (30% podatkowej EBITDA) , albo wartość określoną przez próg 3.000.000 zł (bezpieczną przystań), w zależności od tego, która z tych wartości jest wyższa.
Stanowisko Sądów
Natomiast odmienne stanowisko prezentują Wojewódzkie Sądy Administracyjne. Przykładowo w wyrok WSA w Szczecinie z dnia 14 listopada 2019 r. sygn. I SA/Sz 542/19) wskazał, że skoro ustawodawca wyraźnie wyłączył zastosowanie przepisu art. 15c ust. 1 ustawy do tej części nadwyżki kosztów finansowania dłużnego, która nie przekracza 3.000.000 zł, to nie można uznać, że do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć albo wartość kosztów finansowania dłużnego określoną przez limit potrącalności, czyli 30% podatkowego EBITDA albo wartość określoną przez próg 3 000 000 zł, w zależności która z tych wartości jest wyższa.
Innymi słowy zdaniem sądu, limit 3.000.000 zł i 30% podatkowej EBITDA należy stosować łącznie tj. 3.000.000 zł + 30% EBITDA wyznacza maksymalną granicę do zaliczenia nadwyżki kosztów finansowania dłużnego w koszty podatkowe.
Zwracamy jednak uwagę, iż we wskazanej kwestii nie wypowiedział się jeszcze Naczelny Sąd Administracyjny.
Jeżeli powyższe zagadnienia dotyczą Państwa działalności i są Państwo zainteresowani naszą pomocą w przedmiotowym zakresie, uprzejmie prosimy o kontakt z Państwa opiekunem.
Powyższy post na blogu stanowi informację o charakterze ogólnym, jego celem jest dostarczenie Państwu na bieżąco informacji o zmianach w prawie podatkowym, interpretacjach organów podatkowych, rozwoju linii orzeczniczej oraz ciekawych komentarzach.
Doradztwo Podatkowe WTS&SAJA nie ponosi prawnej odpowiedzialności za żadne działania lub zaniechania podjęte w wyniku powyższych informacji.