Lidia Adamek-Baczyńska, Monika Maćkowiak
Rzeczpospolita

Zdaniem fiskusa, do paragonu o wartości do 450 zł lub 100 euro nie należy wystawiać standardowej faktury. Ostatnio stwierdził on jednak, że nie dotyczy to sytuacji, gdy nabywca zwróci taki paragon sprzedawcy.

Faktura jest podstawowym dokumentem uprawniającym podatnika do odliczenia podatku VAT naliczonego. Przy czym, w przypadku gdy kwota należności ogółem nie przekracza kwoty 450 zł albo kwoty 100 euro, sprzedawca może wystawić tzw. fakturę uproszczoną, czyli fakturę zawierającą m.in. NIP nabywcy zamiast jego pełnych danych (art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy o VAT).

1 stycznia 2020 r. weszły w życie znowelizowane przepisy ustawy o VAT, zgodnie z którymi na paragonie musi zostać wskazany NIP nabywcy będącego podatnikiem podatku VAT. W przeciwnym razie sprzedawca nie będzie mógł wystawić faktury do takiego paragonu (art. 106b ust. 5 ustawy o VAT). W związku z tym pojawiły się wątpliwości dotyczące tego czy do paragonu o wartości nieprzekraczającej 450 zł lub 100 euro można wystawić fakturę czy może, ponieważ paragon z NIP-em nabywcy stanowi fakturę uproszczoną, to w związku z tym nie ma możliwości wystawienia kolejnej faktury.

Ugruntowane podejście organów podatkowych
Zdaniem dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (interpretacja indywidualna z 18 marca 2020 r., 0114-KDIP1-3.4012.61.2020.1.ISK) paragon dokumentujący sprzedaż do kwoty 450 zł lub 100 euro brutto, na którym wskazany jest NIP nabywcy oraz inne dane wymagane przepisami ustawy o VAT, należy traktować jak „zwykłą” fakturę. W konsekwencji, sprzedawca nie powinien w tej sytuacji wystawiać standardowej faktury do paragonu. W ocenie organu, w tym przypadku brak jest przesłanek do wystawienia dodatkowego dokumentu potwierdzającego przeprowadzenie transakcji. Stanowisko to zostało zaprezentowane w licznych interpretacjach indywidualnych wydanych przez dyrektora KIS np. z 19 maja 2020 r. (0113-KDIPT1-3.4012.249.2020.1.ALN) czy z 21 maja 2020 r. (0114-KDIP1-3.4012.203.2020.1.MT). Podatnicy mogli zatem przyjąć, że stanowisko to jest już ugruntowane.

Nowe interpretacje, nowe stanowisko
W jednej z nowszych interpretacji dyrektor KIS przedstawił odmienne stanowisko (interpretacja z 28 maja 2020 r., 0114-KDIP1-3.4012.160.2020.2.ISK). Z wnioskiem o wydanie interpretacji wystąpiła spółka zajmująca się sprzedażą paliw silnikowych. Spółka zaznaczyła, że większość jednostkowych sprzedaży nie przekracza 450 zł lub 100 euro. W związku z tym spółka zapytała m.in. czy ma prawo wystawić faktury do paragonów fiskalnych dokumentujących nabycie paliw silnikowych, jeśli na paragonie jest wskazany NIP nabywcy, a kwota należności ogółem nie przekracza kwoty 450 zł lub 100 euro. Dyrektor KIS uznał, że paragon dokumentujący sprzedaż do kwoty brutto 450 zł lub 100 euro, zawierający numer NIP nabywcy oraz pozostałe dane wymagane przepisami ustawy o VAT, stanowi fakturę uproszczoną. Taką fakturę należy traktować jak tzw. zwykłą fakturę. Organ dodał, że sprzedawca nie ma obowiązku wystawiania standardowej faktury do takiego paragonu. Podatnik ma jednak prawo do wystawienia standardowej (pełnej) faktury, jeżeli nabywca zwróci paragon będący fakturą uproszczoną sprzedawcy.

Kupujący żąda i co dalej
Powołana interpretacja jest pierwszą tego typu i na razie jedyną w tym zakresie. Organy podatkowe zdają się jednak coraz bardziej rozumieć problemy podatników wynikające ze znowelizowanych przepisów. Przykładem może być interpretacja z 22 czerwca 2020 r. (0113-KDIPT1-3.4012.248.2020.2.JM), w której dyrektor KIS potwierdził, że dopuszczalne jest wystawienie faktury nawet bez zwrotu paragonu z NIP, w przypadku posiadania innych dowodów na przeprowadzenie transakcji sprzedaży towarów lub usług. Dyrektor KIS wskazał jednocześnie, że nie można przyjąć wystawiania faktur bez przedstawienia paragonów jako powszechnie stosowanej procedury.
Należy zatem monitorować stanowisko dyrektora KIS w tym zakresie i mieć nadzieję, że jego interpretacje będą odpowiadały na problemy podatników i umożliwiały im wystawianie zwykłych faktur, jeżeli tego będą od nich żądali kontrahenci.

Podstawa prawna: art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz.U. z 2020 r. poz. 106 ze zm.)